Na obali reke Belice, u bogatom Pomoravlju, nalazi se Jagodina, jedan od gradova u Srbiji koji je tokom duge istorije nekoliko puta menjao ime. Za 6 vekova grad je imao tri imena: Jagodna, Jagodina i Svetozarevo. Prvi pisani spomenik datira od 15. jula 1399. godine. To je izveštaj kneginje Milice i njenih sinova Stevana i Vuka dubrovačkoj opštini o nekom Dubrovčaninu. Godine 1946. Jagodina dobija ime Svetozarevo po socijalisti Svetozaru Markoviću. Najpre je bio Jagodna, potom Jagodina, a potom Svetozarevo. Početkom devedesetih godina prošlog veka gradu je vraćen naziv Jagodina.
Po legendi, dobio je ime zahvaljujući krčmarici Jagodi koja je bila sve samo ne obična krčmarica. Lepa Jagoda je preko dana u hanu koji je nosio njeno ime služila goste, a noću se priključivala razbojnicima i pljačkala karavane kraj Carigradskog druma. Predanje kaže da je bila do te mere hrabra i neustrašiva da nijedan razbojnik nije smeo da joj „izađe na crtu“.
U jednom od tih pljačkaških pohoda lepa Jagoda se zaljubila na prvi pogled u mladića iz karavana i prvi put u životu pustila da je srce vodi. Napustila je razbojničku družinu i dane provodila sa svojim voljenim u dvorima na Crvenom bregu iznad groblja, zaboravivši i na han i na uzbudljive noćne pohode na Carigradskom drumu.
Ali, ta ljubav se po Jagodu završila fatalno. Stradala je u plamenu, a presudili su joj, opet po predanju, članovi njene razbojničke družine koji nisu mogli da joj oproste izdaju.
Dugo su se, prema legendi, na zgarištu hana i dvora u kom je Jagoda stradala, noću prolamali prodorni krici, parajući nebo nad Jagodinim poljem, ulivajući strah u kosti svakom ko bi se usudio da tuda prođe dok sunce ne najavi novi dan.
Već 1837. godine Jagodina je imala 5.220 žitelja, dok je cela Srbija imala 41.374 varoških stanovnika. Godine 1866. u Jagodini je živelo 4.429 stanovnika koji su se bavili poljoprivredom, trgovinom i zanatstvom, a 1876. bilo je 91.88 % zemljoradnika.